Kvinnesjåvinistisk?

Jajaja.. So va kvinnedagen over for denne gong. Som vanleg baud det ikkje på så store endringar i kvardagen. Det kjennest så rart med EIN dag som liksom skal vere kvinnene sin.

Dersom denne dagen kunne ha fungert som ein åremålsdag for eitt eller anna oppnådd mål, so hadde eg kanskje sett stordomen i det. Kanskje skulle ein hatt ein "kvinnekomité" som kvart år kom opp med ein ny ting som burde fullførast innan neste kvinnedag? Men samstundes. Er det eigentleg eit poeng? Når eg går omkring i kvardagen, kan eg ikkje seie at eg kjenner meg diskriminert akkurat.. I somme situasjonar er det til og med vanskeleg å unngå å kjenne seg prioritert føre mennene. Så etter å ha teke ei runde med meg sjølv, har eg kome fram til at eg i bunn og grunn kanskje ikkje er så uvettes feministisk av meg. Eg er ikkje den som står framst i demonstrasjonstoget for å fordre kvinnene sine rettar i Noreg. Eg vert nesten irritert på dei som skal vere så feministiske at dei tykkjer det er uriktig å nytte sjarmen til å få påspandert seg ein eller fleire øl eller liknande. Kvifor skal vi ikkje få bruke sjarmen vår til noko? Det er vel ikkje mannsjåvinistisk dersom ein kar har lyst til å spandere? Det heile vert liksom så bakvendt: Dersom du er feminist skal du ikkje ha lov til å gjere feminine ting. HÆ? Er ikkje poenget at det nettop skal vere greit og akseptert å gjere feminine ting? Eg kjenner meg ikkje mindre respektert sjølv om eg får ein gratis øl.

Eg vert også irritert dersom eg høyrer dei som hevdar at det ikkje er respektert at kvinner gjer mannsjobbar. TEIT! Eg jobbar kvar somar som vaktmeister og gjer veldig maskuline ting som å køyre traktor og snekre. Eg kjenner meg ikkje mindre respektert for dette, eller sett på som dårlegare arbeidskraft enn ein mann i dette yrket. Grunnen til dette er jø sjølvsagt at eg kan å køyre traktor og snekre. Det hadde vore noko anna dersom eg ikkje hadde kunna dette. Men då er det jo teit å på død og liv skulle gjere dette. Det er jo det same som å setje ein mann til å gjere noko han absolutt ikkje kan. Like meinigslaust som det skulle vere dersom du ein dag bestemte deg for å setje meg til å gjere typiske kvinneting som handarbeid, noko eg ikkje kan i det heile teke. Det ville vere vekkasta tid. Så eg tykkjer det er meiningslaust med dei som på død og liv skal ha kvinner inn i mannsyrke. Det er greit, ein må jo sjølvsagt ha høvet til å freiste ein mannsjobb, men dersom ein ikkje får det til, er det vel ganske idiotisk å skulle vere i dette yrket, men sakke arbeidseffektiviteten, berre for å stå på krava?

Eg tykkjer i det heile teke at det er litt for mykje usakleg feminisme der ute. Greit nok; det finst land som verkeleg har behov for kvinnekamp; som til dømes Iran, der eit kvinneliv er halvda av verdet til eit mannsliv. DÅ er det sakleg å tale om kvinnefrigjering. Men å skulle stå i Noreg i 2007 å hevde same rettane som ein gjorde på 60-talet er tilnærma kvinnesjåvinistisk. No er eg fullstendig klar over at dette eigentleg ikkje gjeld den moderne feminismen; men tru meg, det finst dei som sneversynt nektar å innsjå at dersom ein ser moglegheitene, så har vi faktisk så godt som likestilling i Noreg, samanlikna med andre land. Eg såg faktisk ein leiar i ei avis i dag, der ein av landets framste samfunnsforskarar la fram eit interessant synspunkt. Ho meinte at nøkkelen til fullstendig likestilling i arbeidslivet berre kunne verte oppnådd dersom ein fekk full likestilling i heimen. Med dette meinte ho å respektere mennene på heimebane. At dei i staden for fire veker finansiert fødselspermisjon burde dele dei 48 vekene kvinnene har med kvinna. Altso 22 veker. Med andre ord ville mennene få ei unik innsikt i livet som heimeverande, samstundes som at kvinnene vart respekterte på lik line med mennene på arbeidsmarknaden, fordi det loddet som kvinner har hatt ved risikoen for at dei må ta pause frå arbeidet pga fødsel ikkje er større enn hjå mennene. LURT! Så eg antek det eigentleg er på tide å leggje ned fanene og innsjå at kvinnedagen kanskje er litt utdatert? Eg berre spør.